Rens

Rens heeft een goede tik gekregen van wat er allemaal op ons dak is gevallen. Niet verwonderlijk. Hij durft niet meer alleen thuis zijn. Rens durft niet meer alleen naar bed. Rens wil niet meer naar school. Rens wil niet meer bij vriendjes spelen. En nee is nee bij Rens of je nou hoog of laag springt of de zondvloed afkondigt. Nee is nee. Rens wil alleen maar thuis spelen. Met een vriendje. En dus hebben we er een taak bij gekregen. In paniek speelafspraakjes regelen. Alsof we niet genoeg aan onze kop hebben. Maar Rens is ook belangrijk en we willen niet dat de deuk die hij van deze hele shit krijgt nog groter wordt dan die al is en daarna moet hij ook nog redelijk normaal kunnen functioneren, dus doen we dat voor hem. 

Tegelijkertijd is het ook heel fijn om s'avonds in zijn bed even in rust bij hem te liggen, blij te zijn dat hij blij is dat je bij hem bent. 

Hij is ook alleen maar zijn veiligheid kwijt. En hij doet het ook gewoon bijzonder goed. Lekker knuffelen en een beetje kletsen in bed dan maar. Hoe frusterend dat soms ook is.