CT-scan

Siem doet het tot nu toe boven verwachting goed. Hij kon de MRI weer hebben zonder narcose. Hij luisterde enigzins naar de uitleg van Radio Robbie en liet zonder narcose het bestralingsmasker maken. Hij liet het allemaal gebeuren, bijgestaan door zijn Radio Robbie aankleedpop en de pedagogisch medewerkster.

Omdat men ruim de tijd voor hem heeft genomen en hij het gewoon zo ontzettend goed deed hoefde deze stap niet per se vandaag. Het had ook morgen gekund, maar nu zou hij er wel in een keer vanaf zijn. Dus. Siem. Knapperd. Laatste stapje voor vandaag. Zet hem op kerel.

Om de hoek van het maskerkamertje zit de ruimte met de CT-scan. Een soort grove MRI die een paar minuten duurt. Piece of cake voor Siem. Vooral als je al uren bezig bent.

Siem werd met zijn hoofd rustig neergelegd in een dure donut met lichtgevend Philips logo. Na wat passen en meten werd het masker vastgeklikt aan de tafel, werd het licht op standje romantisch gedraaid en sprongen er mooie groene lasertjes aan die gezellig tintelend kruisten op het bestralingsmasker waaronder Siem zijn hoofd schuilging. Even een paar lijntjes zetten met de merkstift. Picture that. Dat wil je niet zien als ouders. 

Nog even de CT scan aanzetten vanuit de controlekamer en terug de kamer in. Die CT duurde misschien 2 minuten, maar Siem was in slaap gevallen. Terecht. Nadat we hem liefdevol hadden wakker gemaakt rende hij de kamer uit.

'Papa, nu gaan we verstoppertje doen!' Op de afdeling radiologie. Heerlijk.