Villa Pardoes

Villa Pardoes. In augustus mochten we daar een weekje verblijven met zijn vieren. En met 11 andere gezinnen met een ernstig ziek kind. 

Dus daar reden we dan. Met de megabuggy op het dak en de kofferbak vol kleding en eten voor een week. Naar De Efteling, maar dan een straatje verder, het bos in. Ik was er een beetje bang voor, om te gaan. Ik deed het vooral voor Siem, die zou kunnen zien dat er ook andere kindjes heel ziek zijn. En voor Rens, om te spelen met de broertjes en zusjes van ernstig zieke kinderen. Zodat hij ook kon zien dat hij niet alleen is. En ik, als papa? Tja. Ik ging voor hen. Voor mij hoefde het niet zo. Ik was bang voor de confrontatie. 

Eigenlijk begon het al goed toen we het terrein op reden. Mooi hier, goed afgeschermd.... Auto neergezet, naar de poort gelopen. Een van de gastvrouwen deed de poort en de blauwe schuifdeuren voor ons open. Een groene oase met pico bello inrichting wachtte ons op. Het 1e huisje rechts was voor ons. Huisje Safari. Alles in het thema van oerwoud met knuffelapen en ander knuffelwild. Na dit warme ontvangst en fijne sfeer en inrichting had ik er al een stuk meer zin in! Na een paar keer heen en weer te zijn gelopen met alle tassen en koffers was het tijd om de buggy van het dak te halen. Een brede Hagenees kwam me helpen, enthousiast en hartelijk en geheel uit eigen beweging. Een goed gesprek over zijn gloednieuwe VW bus met liftinstallatie voor de elektrische rolstoel van zijn dochtertje en met dubbele schuifdeuren verder, stapte ik met een dikke glimlach de blauwe deuren van de villa weer in. Dit gaat een mooie week worden. 's Avonds met het welkom en aansluitend goed verzorgd buffet raakten Monique en ik in gesprek met zijn vrouw, terwijl paps rondracete met zijn dochters. Top.  

Gaandeweg leer je dan ook de andere mensen kennen. Je wilt natuurlijk niet meteen platweg vragen welke ziekte iemands kind heeft, maar uiteindelijk wist iedereen wel zo'n beetje wat de ander heeft, heeft gehad of voor de boeg heeft. Fijn. We zijn niet alleen. Waar ik vooral ging voor mijn kinderen, was het me al heel snel duidelijk dat ik me ook niet alleen meer hoefde te voelen. Er zijn ook andere papa's met zieke kinderen. Pfew. Thuis. Soort van. 

Villa Pardoes is echt een pieko bello plek om een week te verblijven. Je zit volledig afgeschermd van de rest van de wereld in een appartement in het slakkenhuisje. Gezellig, knus, en van alle gemakken voorzien. Mooie grote binnenspeelplek met indoor zandbak en glijbaan, mooie aula met plenty gezellige zitplek (waar je 's avonds erg laat steevast nog mensen tegenkwam), een fijne gezinsjacuzzi, arcade voor de jeugd van 6 tot 40, loungeplek en ga zo maar door. Heerlijke plek. 

En dan de buitenruimte. Een heel liefdevol onderhouden omheinde tuin met speelplek, zitplek en barbequeplek. Open, groen, en wederom veilig afgeschermd van de wereld buiten. Daar hebben we heel wat gesprekken gehouden. Laat die gasten maar rauzen op hun skelters en ander tuig. Papa en mama gaan hier even zitten jongens. Kijk daar komen nog een paar mensen. En daar ook. Iemand een wijntje? Dat werden er meer dan een paar. Fijn.  En de kids die blijven gewoon wakker natuurlijk. Wat wil je met 30 graden buiten en hoogzomer. Op een gegeven moment kwam ik Rens well after dark elk half uur tegen in een slinger met kinderen en met een verse warme chocomel in zijn handen. Om half twee vond een aantal het toch wel genoeg geweest en was in slaap gevallen, terwijl de rest doorging met TV kijken in huisje Safari. Prachtig. Allemaal naar buiten! Wij willen gaan slapen. En neem je skelter mee!...  

We hebben allerlei mooie activiteiten mogen doen met zijn vieren en met de groep. Toppers waren het cholocadelollies maken in Kaatsheuvel en de disco-avond. En uiteraard maakten we elke dag wel een tripje de weg over, de Efteling in. Het paadje naar Pardoes is goed verstopt, tussen de Python en Joris en de Draak in. Het groepsgevoel was nooit zo groot geworden zonder de initiatiefnemers van de BBQ. De wijn die over was heeft zelfs nog voor een tweede mooie avond geleid. De lege flessen die de vrijwilligers de volgende ochtend tegenkwamen toverden bij hen ook een glimlach op het gezicht. We kregen het zelfs te horen, wat een fijne groep zijn jullie. Het is niet vanzelfsprekend dat er zo veel contact is onderling.

Op 3 januari gaan we weer naar Pardoes om de fondsenwervers een mooie start van het nieuwe jaar te geven. Voor Siem zijn uitvaart hebben we in plaats van bloemen een vrijwillige bijdrage gevraagd voor Villa Pardoes. We mogen ze dus een dikke envelop overhandigen, met 1.382 euro en 35 cent. Daar kan een ander gezin weer een mooie week van beleven. Bijna dan, voor de kenners ;-) Dank jullie wel allemaal!

Kort gezegd, was het weekje Villa Pardoes een week om bij te komen van alles wat we hebben meemaakt. Bijtanken en uitrusten, maar vooral om een fijne tijd beleven met mensen die precies weten waar je doorheen gaat. Rens heeft nog steeds contact met een van zijn vriendjes van Pardoes, en wij met zijn ouders. Ik ga binnenkort in Den Haag wel eens een sigaartje kopen, en wie weet wat er allemaal nog voorkomt uit de appgroep...