Naar huis

15-2-2017, einde middag

Hoera!

We mogen naar huis. Siem voelt zich beregoed en rent lekker rond in de gangen. In zijn Pikachupak uiteraard. Bij het afscheid gaf de neuroarts mij geen hand. Kwam niet in hem op. Later daagde het me, we gaan elkaar nog genoeg zien.

De kinderarts vertelde ons gisteren dat we een logboekje moeten gaan bijhouden. Tot nu toe heeft hij hier 18 boterhammen met pindakaas (en boter, papa!) gegeten.

En dan ben je weer lekker thuis. Op de bank, nog beduusd van alles wat er is gebeurd de afgelopen dagen. De jongens zitten achter de bank op elkaars lip ontzettend lief met elkaar te spelen. Die zijn echt blij weer in elkaars buurt te zijn.

En nu?

'Maak geen toekomstplannen, zeker het komende jaar.' zei de neurochirurg 2 dagen geleden. 'Leef bij de dag'. 

Leef bij de dag. Nooit gekund. Dat gaat ineens zooo goed!! Wow! Ik wil geen dag meer vooruit denken, uit angst voor wat er komen gaat. Mijn enige taak is zorgen. Niets is meer belangrijk. Zorgen voor Siem. Voor Rens, voor mijzelf, voor Monique.

Over een paar weken volgt de uitslag van het onderzoek naar de tumor. Zoals de neurochirurg zei: 'Als het er uit ziet als een eend en kwaakt als een eend, zal het wel een eend zijn. Maar wij willen ook weten wat voor soort eend het precies is.' En daarom is het biopt op kweek gezet en naar Utrecht gestuurd voor genetisch onderzoek. Dat wordt wachten dus. 

Leuke dingen doen, leuke dingen doen, wat voor leuke dingen kunnen we allemaal doen? 





Maak een gratis website. Deze website werd gemaakt met Webnode. Maak jouw eigen website vandaag nog gratis! Begin