Proefbestraling

De proefbestraling had eigenlijk weinig voeten in aarde. We werden daags na het avontuur gisteren rondgeleid in een bestralingskamer die buiten werking was. Er is een soort van controlekamer zoals je die ook wel in kerncentrales tegenkomt, met aansluitend een doolhof met 2 meter dikke muren met vrolijke bloemetjes er op en met een lasergestuurd deactiveringsmechanisme in geval van voortijdige betreding, waardoor je, hoekje om, hoekje om, naar de bestralingsruimte zelf loopt.  Loopt. Gelukkig. Want sommige mensen moeten gerold worden.

De ruimte zelf was een beetje zoals ik mij altijd een operatiekamer had voorgesteld. Rustig. Wit, hoofdzakelijk leeg, met een tafel in het midden waar je op mag gaan liggen. Mag, want het moet niet, maar het is wel beter voor je natuurlijk als je het wel doet. Toch Siem?

Dit laat je je kind niet graag doen zeg maar. Toch moest hij dit 30 keer doen. En hij deed het nog ook.

'Kijk Siem, daar woont Radio Robbie. Kijk eens of hij thuis is? Brandt het lampje? Nee? Dan is hij nu niet thuis.' De volgende keer zal hij wel thuis zijn Siem.

Bah, weg hier. Terug naar de wachtruimte met dat leuke IKEA cocoon stoeltje waarin je je zo fijn kunt verstoppen.