Menselijke warmte

17 april

In de buik van je moeder zit je lekker warm en comfortabel. Beschermd. Dan word je geboren en ga je van je warme, veilige, zachte plekje naar de buitenwereld. Ook warm, soms wat kouder, veel liefde om je heen. Je groeit op en schaaft je knieen, waarna papa en mama je weer troosten met alle liefde die ze hebben. Je raakt teleurgesteld in (liefde/werk/opleiding) en wordt getroost. En zo gaat dat steeds weer. Elke keer dat je een stap maakt naar volwassenheid voel je iets meer hoe de wereld ook kan zijn. Hard. Koud. Gemeen. En gelukkig weer gevolgd door heel veel liefde en warmte.

Ik besef mij steeds meer dat we Siem gaan kwijtraken. Die warme deken van bescherming en vanzelfsprekendheid is weg. Het bijzondere is, dat doordat deze deken nu van mij is weggetrokken en ik de realiteit van het leven nu echt zelf ten volle ervaar, ik ook pas echt de liefde, warmte en bescherming van de mensen om mijn heen voel. Die warme deken beschermt tegen, maar schermt ook af van de realiteit.