23 mei, weer eens naar de BSO

Emotioneel dagje vandaag. We hebben Siem een extra shot Dexa gegeven gisteren omdat hij dubbel begon te zien. Alarm! Dexa er in en weten dat het goed komt. Volgende ochtend werd hij weer heerlijk vrolijk wakker. Mooi spul. En toch zijn we er zuinig mee. 

Vanmiddag zijn we met de mannen (eindelijk) eens langs de BSO gegaan. Daar hebben ze Rens en Siem ook al 3 maanden niet gezien. Wat fijn om te zien dat ze meteen hun plekje weer hadden. Een paar vragen over zijn kale koppie, maar zoals een van de leidsters zei: dat is alleen maar even 'hee waarom is jouw hoofd kaal? En dan gaan ze spelen'. Het klopt echt. Hij was gewoon weer deel van de groep. Zo fijn. Rens had het ook weer bere naar zijn in, ook al zei hij dat hij er geen bal aan vond en nooit meer komt. Zo kennen we je weer Rens, haha.

Thuis keken we wat oude foto's van Siem en Rens op de BSO. Wat deed dat zeer. De blik in zijn ogen is hetzelfde, maar zijn hoofd is zo anders. Gelukkig is hij nog steeds Siem en dat zal hij altijd blijven. We zullen vechten als een leeuw voor je jochie. 

En dan wil ik nu iets over Rens schrijven. Het komt niet. Het klopt niet, maar hij is nu wel echt 2e plaats. Dat heeft hij niet verdiend.  Ik probeer zo veel mogelijk dingen met hem samen te doen. Misschien kan ik beter aan mijn temperament werken.