Hij gaat achteruit

26 juli

Vanmiddag heb ik gezellig met Siem meegedaan met een middagdutje. In de auto, in de schaduw onder de bomen bij het slot. Hij kon thuis echt de slaap niet vatten, dus de autotruc maar weer eens uit de kast gehaald. Werkte als vanouds. Tegen de tijd dat we in Ewijk waren sliep hij al. Lekker de auto neergezet, raampjes open, autostoelen in luierstand en tukken maar. Gezellig. 

De laatste keer dat ik ging slaaprijden met Siem was hij 3 en Rens 5. Toen Siem op een gegeven moment in Druten nog steeds niet sliep, gaf ik het slaaprijden op onder druk van Rens, die zich natuurlijk kapot verveelde tijdens deze tochtjes.

De toenemende behoefte aan slaapjes is maar een van de dingetjes die we aan Siem merken. In zijn achteruit gaan wordt hij jonger. Ongelukjes, slaapjes, naar baby's en 1-2 jarigen toe trekken, maar wel de intelligentie van een 6 jarige (die een goede tik op zijn kop heeft gehad, dat wel). Hij raakt af en toe ook wat verward. Belt bij de buren aan om met een vriendje te spelen dat in een ander blok huizen woont, vergist zich in de tent op de camping, etc. Vandaag stak hij zijn vingers in het stopcontact, gisteren durfde hij niet alleen de trap af en morgen maak ik mij zorgen als hij de straat oversteekt. 

Het mooie is, dat Siem er zelf niet zo'n last van heeft. Hij wil de straat oversteken, dus hij steekt de straat over, ongeacht of dat hij met zijn been trekt of niet. Hij kijkt gewoon echt naar wat hij NU kan, neemt dat als uitgangspunt. Wat hij kon weet hij niet meer, of hij staat er gewoon niet bij stil. Boeien, zolang ik bij de auto kan komen is het prima pap. Geef je me even een kontje? Dan kan ik gaan zitten. Bijzonder ook. Hij staat in het nu. Waar wij steeds meer terug kijken en in angst vooruit kijken. Ik hoop dat het genadig zal zijn voor hem. Die with your boots on Siem.