Nog een paar nachtjes blijven

14-2 t/m 15-2 2017

02:05

Daar lig je op je veldbedje van traagschuim. Siem moet hier nog twee nachtjes blijven om er zeker van te zijn dat het gaatje in zijn hersenkamer groot genoeg is voor het af te voeren vocht en om te zien of er geen rare dingen gebeuren in de tussentijd. Dus daar lig je op je bedje, met Siem er naast in zijn first class ziekenhuisbed. Even een beetje de dag verwerken. Wat een mooi voetje heeft hij eigenlijk. Ik staar naar de hartmonitor, ademhalingsfrequentie, en saturatie. Grappig ding dat saturatielampje. Wat een mooie tovervinger heb jij toch Siem! Dit soort uitspraken van de verpleging trekken je de dag door. Wat een dag. De hartmonitor staat weer goed zijn best te doen. Piep! 58... Piep! 56... 60...62.. pfew... Proberen te slapen maar.

04:05. 'Papaaaa, ik heb honger.'  BAM! Wakker. 'Ja tuurlijk Siem! Heb je honger? We bellen de zuster!'

04:20 'Papa ik wil nog 2 boterhammen met pindakaas. En boter.'

04:40. 'Zullen we 'ik zie ik zie wat jij niet ziet doen pap? Het is grijs'.

06:00. Waarom...zijn de bananen krom? Want als ze recht zijn, vallen ze om... En als ze rond zijn, rollen ze weg... en als ze vierkant zijn, dan hebben ze pech... En zijn ze een driehoek? Dan ruiken ze naar kroepoek.... Hij begon ineens te zingen. In een reflex zong ik mee en hebben we het liedje aangevuld met onzin. We zijn het samen blijven zingen zo lang hij kon, en ik ben er tot vlak voor zijn dood mee doorgegaan. Pas toen ik alleen verder moest zingen snapte ik waarom hij juist dit liedje zong. Hij zong zichzelf moed in.

07:00 Wat een lieve stem heeft die nachtzuster die hem wakker maakte voor de controles.