20 september

Nou, de rollercoaster van na de zomervakantie lijkt een beetje door het wilde stuk heen te zijn. Bij de Python en Joris en de Draak is dat echter nog maar het begin. What's next?

Met Rens lijkt het allemaal een beetje beter te gaan nu. Hij gaat in ieder geval weer naar school. Hij zit nu met twee vriendjes Vaiana te kijken, dus das mooi rustig. We hebben er de afgelopen week naast moeten zitten in de klas om hem naar school te krijgen. Dat zijn we nu ge-luk-kig aan het afbouwen. Bi-zar. 

Rens reageert zijn verdriet en frustratie af op mij. En ik reageer natuurlijk weer op hem. Dat is echt mega k.. Ik probeer zijn uittesten nu te negeren. Hij kan er ook niks aan doen. Tegen deze druk ben ik zelf ook niet bestand, laat staan dat hij dat kan. En tegelijkertijd heeft hij toch echt duidelijke grenzen nodig. Meer dan ooit, maar dan de juiste kiezen. Pick your battle zeggen mijn ouders. Wat is er nu echt belangrijk? Ik zie (of denk) veel van mezelf in hem terug te zien. Honger, warmte en vermoeidheid samen is killing. En tegen vieren zijn dat er meestal twee hier in huis. Ik voer een complete machtstrijd tegen een ventje van 8. En die ga ik niet winnen. Voor mezelf zorgen, en ongewenst gedrag negeren dus. En hulp zoeken Niels.  

Met genoeg pillen is de slaap okee, al vindt Siem het na 4 uur snachts wel een beetje genoeg geweest en gaat hij woelen, zitten in bed, opstaan, naar zijn eigen kamer lopen, etc. Wel gezellig hoor, maar de tijd is niet zo handig he. 

Trouwens... volgens mij heeft Rens dat liedje van Gers Pardoel ook voor mij opgezet. Hij is ook voor mij aan het zorgen. En dat doet pijn. Nee, dat maakt me verdrietig.