25 november

21:02

We wisten het allebei niet meer, dus we hebben vanavond Rens laten kiezen. We kamperen dus weer in de woonkamer. Net als gisteren. De dag wordt echt bizar. Genoeg tijd bij Siem zijn, genoeg tijd voor Rens maken, en genoeg tijd voor mezelf hebben (anders dan op mijn telefoon kijken) en nog het huis uit komen om (behalve al-weer naar de apotheek) te gaan sporten of om gewoon een frisse neus te halen. De wereld wordt steeds kleiner. In het begin was ik regelmatig een halve dag van huis. Gisteren was ik 400 meter van huis en toen vond ik het wel weer ver genoeg. Ik moet terug. Ik weet aan de telefoon niet meer wat ik moet vertellen. Het is steeds hetzelfde en het komt er op neer dat we wachten. en wachten. en wachten. en soms Siem nog een lachje kunnen ontlokken. In ieder geval kreeg ik er vanavond weer een paar. Ze worden steeds zwakker. Ik heb echt geen idee wat hij nog mee krijgt van de wereld om hem heen. Flarden denk ik, met name wanneer we hem niet hebben platgespoten vanwege de spasmen. Het is echt grimmig dit. 

Volgens mij wil Siem gewoon echt momentje dat hij kan krijgen nog meepikken. En wij kunnen er blijkbaar nog genoeg geven. Wanneer is het dan genoeg voor jou ventje?  

Gisteren heb ik met Siem 's middags nog een aantal filmpjes gekeken op Youtube. Het strand van Zeeland en van Terschelling. Zijn ogen werden echt merkbaar groter en hij was een en al aandacht. Tot hij te moe werd, toen sukkelde hij weer weg. Toch weer een momentje kunnen geven. Van muziek houdt hij ook nog steeds. Hij voelt zich echt blij als hij iets hoort wat hij al lang niet heeft gehoord. Zo subtiel, maar ik zie het echt.  Je impulsgeheugen wordt erg goed als je hem zo hulpeloos ziet liggen. We kijken regelmatig de clips van Fear of the Dark, Thunderstruck, Billy Jean, Beat it, Like a Prayer, Cake by the Ocean, Lion in the morning sun., Waka Waka. Daar kijkt hij echt met bonzend hart naar vanuit zijn bedje. Ik heb nu echt medelijden met hem. Dat is niet zo fijn als het om je zoon gaat. 

Rens vliegt. Die zweeft boven de grond, zo erg doet hij zijn best. Hij wil een verhaal gaan schrijven. Niet Wipneus en Pim maar Rens en Siem. Mooi joch. Hij was daarnet niet te houden zo onrustig (Rens, ga slapen...) Nu ligt hij naast Siem en hij slaapt. Held. Ik ben zo trots op hem. 

Afijn. Een warrig verhaal maar meer komt er ook niet uit nu. Pure zenuwen. Wanneer gaat het gebeuren? Morgen is Monique jarig. 40. Hoera. Hoera. Ik ga een boom om knagen. 

Oh. Mocht deze website onbereikbaar worden: ik ben bijna door mijn datalimiet voor deze maand heen. Dus svp. max 1 of 2 keer checken per dag!