Grave of the Fireflies

25 juni

Of we er goed aan hebben gedaan weet ik niet, maar de tranen vloeiden rijkelijk gisteren.

Monique en ik keken 's avonds laat Grave of the fireflies. Om onszelf eens goed te pesten. Deze Japanse tekenfilm gaat over een broertje (10?) dat aan het einde van de Tweede Wereldoorlog voor zijn jongere zusje (3?) zorgt, nadat hun moeder bij een bombardement op Kobe om het leven is gekomen. Het meisje gaat dood aan ondervoeding. De jongen sterft iets later ook. Deze tekenfilm is nog echt getekend. En echt mooi ook.

Siem had de hele middag geslapen en kwam tegen het einde van de film naar beneden. Kom er maar bij Siem, we zijn een tekenfilm aan het kijken. Hee daar hebben we Rens ook. Kom er maar bij kerel. 

Nou. En dan. Engelse film, geen ondertiteling. 'Papa, mama, wat zeggen ze?' 

Het plot van de film uitgelegd en verder een beetje voor vertaler gespeeld. 

We hebben ze deze film vooral laten zien, om te laten zien dat er ook andere kinderen dood gaan. Die ook goed ziek zijn. En dat er zelfs ook kinderen dood gaan die het zonder liefde van papa en mama moeten doen, omdat die zelf al dood zijn.  

Nou. Als we al twijfelden of hij wel weet dat hij dood gaat, dan hoeft dat niet meer. Hartverscheurend. 

Siem huilt niet zo vaak omdat hij dood zal gaan.  Nu heeft hij voor een van de eerste keren echt hard gehuild. Ik hield het ook niet meer. Monique ook niet. Rens zat lekker naar TV te kijken. Erg geinteresseerd in de film. 

Het wordt tijd om eens wat filmpjes van kinderbegrafenissen te gaan kijken met Siem. Hij wil niet worden verbrand.