Gaan we wel of gaan we niet?

19 juni

Rens en ik zijn naar de crematie van de man van een nicht van mij geweest. Gaan we wel of gaan we niet? Advies ingewonnen bij de rouwtherapeute. Moeten we dit wel doen? Antwoord: absoluut, als wij het zelf willen, en als de kinderen het zelf ook willen. 

Siem stelde zichzelf vooral een fijn dagje opa en oma in het vooruitzicht, dus Monique en Siem bleven toch maar thuis. Rens wilde wel graag gaan. Anders was ik zelf ook niet gegaan. Te confronterend.

Het was een mooie dienst en Rens zat op het puntje van zijn stoel om alles te kunnen zien. Na de condoleance was het voor mij echt hoog tijd om te gaan. Run! Met Rens de rust opgezocht van het strand om wat na te praten. Daar zit je dan. Op een terrasje aan de boulevard van Vlissingen. Twee hoogbejaarde dames die aan het tafeltje voor ons naar die schattige kleine lieve Rens zitten te kijken en een dame met een glimmend kaal hoofd op het tafeltje er achter. 

Na met een biertje en een fristi wat te hebben nagepraat over de crematie werd het tijd om het over Siem te hebben.

'Papa, zou die mevrouw ook bestraald zijn?' 

- 'Ik denk het wel Rens, en misschien heeft ze ook wel chemo gehad.'

'Hoe lang weten we al dat Siem kanker heeft'? 

Die vraag stelt hij regelmatig. Siem zijn levensverwachting was 6 maanden tot een jaar. 

En dan zit je dus met je zoon van 7 rustig te praten over de aanstaande dood van je zoontje en broertje van 5. Ik heb niet meer op die gelukkig ogende lieve oude dames gelet, maar op een gegeven moment waren ze weg. Ik hoop dat ze ons hebben horen praten. Hoe f...ing oneerlijk is dit allemaal wel niet. En hoe goed gaan we er mee om. Ik ben echt trots op ons vier.