Basisschool de Peppel
We hebben de basisschool van Rens en Siem 4 jaar geleden met ons hart gekozen. Wow, wat een warm en lief schooltje dachten we allebei na een rondleiding door de adjunct directrice. Hier voelden we ons thuis, dit is een goede school voor onze jongens. Gekozen!
4 jaar later zaten we dan met Siem zijn leraressen en de directeur op zijn kamer. Dat we een goede school voor onze jongens hebben gekozen bleek maar weer eens.
De directeur zei het heel mooi. Monique, Niels, Siem heeft geen leerplicht meer, Siem heeft een leerrecht. Wat hebben jullie nodig om hem zich goed te laten voelen?
Wat een warmte. Niks was te gek. Siem was welkom, en zou dat altijd blijven.
In het begin was het niet meer dan 'het zou fijn zijn als hij voor zijn bestralingen nog even naar school kan. En daarna misschien nog een paar uurtjes in de middag.' Je mag binnen komen met hem wanneer je wilt. Geen probleem. We bellen wel als hij weer naar huis wil.
Ik denk dat we elkaar, zeker in het begin, goed hebben geholpen. Wij zijn behoorlijk open geweest naar iedereen om ons heen over wat er aan de hand is met Siem en hoe we daar onder zijn. Dat hadden we keihard nodig om de positieve steun te kunnen krijgen om hier goed doorheen te gaan. De directeur gaf later aan dat het hierdoor voor de school gemakkelijker was om iedereen goed te kunnen informeren en ons zo goed mogelijk te kunnen helpen. We hebben bijvoorbeeld met de directeur samen de brieven opgesteld naar alle ouders, over wat er aan de hand is met Siem. Uiteraard was ook de hulp van het ziekenhuis daar erg belangrijk in. Nu het eerste schooljaar zonder Siem zo'n beetje voorbij is schrijven we nog een brief voor alle ouders. Als dank je wel voor alle hulp en steun voor ons en Rens, om aan te geven hoe het met ons en Rens gaat en hoe trots we op Rens zijn dat hij gewoon naar groep 6 kan dit jaar.
Naarmate Siem zijn ziekte vorderde bleef De Peppel, De Peppel. Waar het begon met een aangepaste stoel voor Siem, kwam na de zomervakantie Monique, ik, of een papa of mama van een vriendje naast hem zitten, om hem te begeleiden in de klas. Gaandeweg werd ons pientere ventje namelijk nogal een hobbelende vrolijkerd die met alle remmen los elk moment benutte om te laten zien hoe erg hij het naar zijn zin had. Dus dan is het wel fijn dat er iemand naast hem zit om hem een beetje op zijn stoel te houden, naar de WC te helpen en hem helpt om zijn werkjes te doen. De altijd geduldige leraressen accepteerden hem helemaal zoals hij was. Dat waren echt hele mooie tijden, om naast hem te mogen zitten in de kring en om mee te spelen met zijn klasgenootjes die met zo veel trots voor hem zorgden. Heel bijzonder. En oh zo pijnlijk. Maar we deden het, voor Siem, omdat hij zo ontzettend genoot van het naar school gaan.
Tegen de herfstvakantie werd het voor Siem steeds lastiger om te bewegen, te praten, te eten en te drinken. Toch wilde hij naar school blijven gaan. En dat lieten we hem doen. De aangepaste stoel werd daarbij geflankeerd door een zitzak om uit te rusten en een groot rood rolgevaarte, zodat hij nog een beetje mobiel kon zijn. En op een plankje stond de Midazolam paraat, mocht hij weer een epileptische aanval krijgen. Gelukkig hebben we die nooit hoeven gebruiken.
Na de herfstvakantie ging het heel snel. Het was duidelijk dat Siem niet meer naar school kon gaan. Hoewel de directeur er denk ik geen moeite mee had gehad als we een ziekenhuisbed in de klas zouden neerzetten, hebben we nog een poosje het klassecontact van KPN kunnen gebruiken. Dat vond Siem erg leuk, tot het hem duidelijk was dat hij er gewoon niet meer bij kon zijn. Het was toen ook erg vermoeiend voor hem om naar dat scherm te kijken. Ik weet zeker dat Siem de klas in de laatste paar weken echt heeft gemist. Het ging gewoon niet meer.
...En na een aantal bezoeken van zijn vriendjes, leraressen, directeur en oud-lerares en haar vriend is het op 5 december dan zo ver. Siem overlijdt. De directeur zei het nog eens heel mooi op zijn uitvaart. Siem had geen leerplicht meer, maar een leerrecht. En hij maakte er zelf een leer-voor-recht van. Wat heeft hij genoten.
Siem heeft nu een mooi plekje op school. Een van de ouders van een klasgenootje heeft een mooie witte boom gemaakt waar we herinneringen aan Siem aan kunnen hangen. De Siem Boom.
...