2 januari 2018

We beginnen steeds meer te merken van de rauwe werkelijkheid. De donderslag die bij de bliksemschicht van 13 februari 2017 hoorde, komt aanrollen. Stom hoe dat werkt. Hee, ik voel geen verdriet. Verdorie, ik voel geen verdriet. Schuldgevoel. Ik zou me verdrietig moeten voelen. Vreemd. Tot ik lekker ben gaan hobbyen, mijn eigen ding heb gedaan en naar bed wil. 

Flits. Pure paniek. Mijn kind is dood. Gewoon niet weten waar ik het moet zoeken. Radeloos. Ik kan niet ontsnappen. Het is er en het zit in me. Ik kan nergens naartoe. Er zit maar 1 ding op. Het uitzitten. De pijn voelen. Het rauwe gat in je hart waar het ijskoud doorheen tocht. Een gat dat dwars door je heen gaat. Zwart. Elke ademtocht waait er als ijskoude wind doorheen. Daar zat Siem. En op een gegeven moment is dat gevoel gewoon weer weg. Geen idee wanneer, maar ik voel me een stuk beter en ga slapen.