Grote Broer Rens

7 augustus

Even een pagina voor onze held Rens.

Hoe moet dat toch zijn voor hem. Weten dat Siem dood gaat. Hem zien liggen in een epileptische aanval. Niet goed meer met hem kunnen spelen. Voor hem zorgen, hem zo veel mogelijk betrekken in het spel. Zowel alleen als met zijn vriendjes. Hij is echt een grote broer. Lief, zorgzaam en soms ook wel eens gemeen, omdat hij even niet weet hoe hij nu weer moet reageren op Siem. Hij is zo dapper en hij durft alles te vragen. En toch is hij ook gewoon een kind van bijna 8. Ik heb hem zien groeien. Hij is zo veel meer geaard, wil graag bij ons zijn, fysiek contact hebben. 1 op 1 aandacht. Duidelijkheid is belangrijk voor hem. Grenzen, gesteld in liefde. Das nog best een lastige soms. Ik vind het heerlijk om zijn hoofd vast te houden als hij naast me slaapt. Ik ben er voor je vent, ik bescherm je. 

In het begin hadden we strijd over het naar bed gaan. Hij durfde niet meer alleen te slapen sinds Siem was geopereerd. Uiteindelijk was het prima om naast Siem te liggen in ons bed. Dat hebben we nu een half jaar gedaan. Sinds de vakantie een beetje tot rust is gekomen durft hij niet meer naast Siem te liggen. Bang voor weer een epileptische aanval (die Siem overigens niet nog een keer heeft gehad sinds de vakantie). Ik weet niet waar hij het vandaan heeft, maar Rens is bang dat er een oor groeit op de plek van Siem zijn neus, hij een heeeele lange vinger krijgt en dat zijn hoofd helemaal omdraait. Al met al: hij durft niet meer naast Siem te slapen. Dat verklaart ook waarom hij zo gek is op zijn trekkerstentje, zowel op de camping als in de achtertuin. 

Maar nu zijn we weer thuis. Ik heb er geen strijd van gemaakt dit keer. Hij ligt nu te slapen op de bank en ik heb net Siem zijn matras maar naar Rens zijn kamer gesleept. Ik logeer dus bij Rens vannacht!