14 januari 2018

Tjonge. Waar we in het begin over gedachten als 'het is niet eerlijk' en 'hoe kan dit waar zijn', heen zijn gestapt, komen deze nu in full effect aan. We zijn over de drang heen om te leven voor Siem, om er voor Siem alles nog uit te halen. Dat is nu voorbij. De truc die we hadden 'dit is realiteit, deal with it' maakt bij mij rap plaats voor 'het is niet eerlijk', 'hoe kan dit waar zijn', het lijkt allemaal wel een droom. Terwijl de realiteit hier is. Siem is nu dood. Hoe gaan we dit in godsnaam doen. Ik houd niet van dit soort cliché gedachten. Maar oh wat zijn ze waar. En wat gaat er veel verdriet achter schuil. Voor mij is het vaak nog allemaal niet waar, een droom, een waas, waardoor ik niet bij mijn verdriet kan komen. Ik weet dat ik verdriet heb, maar het echt kunnen voelen is andere koek. Maar als deze gedachten komen, en als ik ze accepteer, veeg me dan maar op. Dan lig ik in stukken op de grond.